I.inf. paragog. revertier, Phaedr. 4, 18, 14), 3 (the authors of the ante-Aug. per. make the perfect forms, with the exception of the part. reversus, only from the active root, reverti, reverteram, revertisse, etc., Plaut. Am. 3, 2, 28: Cic. Fam. 10, 28, 1; id. Att. 8, 3, 7; id. Phil. 2, 24, 59; id. Div. 1, 15, 27; id. Phil. 8, 10, 28; id. Tusc. 5, 37, 107; Caes. B. G. 1, 8; 1, 31, 2, 29; 2, 14; Sall. C. 37, 11 et saep.: “reversus,” Cic. Phil. 6, 4, 10; Caes. B. G. 6, 42; Sall. H. 4, 4 Dietsch; “but cf.: reversus sum, etc.,” Vell. 2, 42, 3; Quint. 7, 8, 2; 11, 2, 17; Tac. A. 12, 21; Front. Strat. 4, 2, 8; 4, 5, 17; Val. Max. 5, 1, 1; Nep. Them. 5, 2. But in the present tenses the active form is rare: “revortit,” Lucr. 3, 1061; 5, 1153, and Pompon. ap. Non. 476, 2; “or Com. Rel. p. 201 Rib.: revertebant,” Amm. 19, 5, 2; cf. Neue, Formenl. 2, p. 345 sq.; Zumpt, Gram. § 209 fin.) [verto], to turn back, turn about; to come back, return (syn.: redeo, revenio).
I. Lit.: “clamitant me ut revertar,” Plaut. Ps. 5, 1, 30: “(Deiotarus) cum ex itinere revertisset ... persaepe revertit ex itinere,” Cic. Div. 1, 15, 26 sq.; cf. id. ib. 2, 8, 20: “eodem (vultu) semper se vidisse exeuntem illum domo et revertentem,” id. Tusc. 3, 15, 31: “ita maestus rediit, ut retractus, non reversus videretur,” id. Phil. 6, 4, 10: “reversus ille, etc.,” Caes. B. G. 6, 42: “(mulier) per propinquos rogata, ut rediret, non est reversa,” Quint. 7, 8, 2 et saep.: “cum ego a foro revortor,” Plaut. Ps. 1, 2, 30: “a Fabricio ponte,” Hor. S. 2, 3, 36: “a Scythiā,” Just. 9, 3, 1; 22, 3, 6: “reverti ab exsilio,” Tac. H. 1, 77; 2, 92; Suet. Calig. 59: “a bello,” Cic. Ac. 2, 1, 3; Sen. Suas. 2, 8; for which poet.: “silvā,” Ov. M. 5, 585: “jam ad te revortar,” Plaut. Aul. 2, 2, 26: “ad aliquem,” id. Ep. 3, 3, 43; id. Ps. 4, 7, 62; Caes. B. G. 2, 14 et saep.: “nisi domum revorteris,” Plaut. Men. 2, 1, 31; so, “domum,” Ter. Heaut. 1, 1, 16 (opp. egredior); 70; 2, 3, 99; Cic. Tusc. 5, 37, 107 (opp. egressi); Hor. Ep. 1, 15, 24 al.: “Formias,” Cic. Att. 8, 3, 7: “Ameriam,” id. Rosc. Am. 9, 26: “Epheso Laodiceam,” id. Fam. 3, 10, 3: “hunc in locum,” id. Rep. 6, 25, 29: “in castra,” Sall. J. 58, 7: “ad assuetas sibi sedes,” Quint. 11, 2, 6: “huc,” Plaut. Am. 2, 2, 57; 3, 2, 28; Ter. Ad. 4, 1, 9; Cic. Rep. 6, 13, 13 (opp. hinc profecti). — With double nom.: “consules praedā ingenti partā victores reverterunt,” Liv. 7, 17. —
b. Of things: “sol inde (sc. a brumalibus flexibus) revortens,” Lucr. 5, 616: “revertitur idem sol sub terras,” id. 5, 658: “revertitur luna ad signum quodque,” id. 5, 635: “multa videbis retro repulsa revorti,” id. 2, 130: “retroque a terrā cunctā revorti,” id. 1, 785: “quis neget . . . Tiberim reverti,” Hor. C. 1, 29, 12: “sol reversus,” Manil. 5, 464. —
II. Trop.
A. In gen., to return: “nescit vox missa reverti,” Hor. A. P. 390; cf. Quint. 10, 7, 14: “leti jam limine ab ipso Ad vitam possint revorti,” Lucr. 2, 961: “ad superiorem consuetudinem,” Cic. Fam. 9, 24, 2: “ad illum animum meum pristinum,” id. ib. 10, 28, 1: “ad sanitatem,” Caes. B. G. 1, 42: “ad corporis commodum,” Cic. Inv. 2, 56, 168: “haec ad easdem particulas,” Quint. 3, 6, 65: “ad Musas,” Ov. Tr. 3, 7, 9: “ad bonam vitae consuetudinem,” Dig. 34, 4, 30: “ut reverteretur in gratiam mecum,” Petr. 87: “poena in caput tuum,” Ov. A. A. 1, 340; cf. Tac. H. 3, 31. —
B. In partic., in speech (after a digression), to return, revert to a theme, etc.: “scribam tibi tres libros, ad quos revertare,” Varr. R. R. 1, 1, 4: “discedo parumper a somniis, ad quae mox revertar,” Cic. Div. 1, 23, 47: “sed, ut ad propositum revertamur, etc.,” id. Fin. 2, 32, 104: “ut ad me revertar,” id. Cael. 3, 6: “ad illam puellam exposititiam,” Plaut. Cas. prol. 79: “proinde ad id revertar,” Curt. 7, 1, 26: “illuc,” Nep. Dion, 4. — “In a comic equivoque: revortor rursus denuo Carthaginem, Si quid mandare voltis aut curarier,” Plaut. Poen. prol. 79.